دل بی قرار را، همان بوی سیب سحرگاه حرم امن کربلایش؛ تا آخر عمر کفایت می کند. سحری که هفت سین سلام های قلب و چشم منقلب شده، به جوابی از باب السّلام آستانش روشن می شد و سال شمسی، در پیش خورشید وجود «حسین» (ع) تحویل... چه بهاری از این دلنشین تر، که با بوی «حسین» (ع) جان را احیاء کند...